เผลอรัก เจ้าสาวสมรส

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้ถูกสมมติแต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ตัวละคร สถานที่ เหตุการณ์ เรื่องราวและเนื้อหาในเรื่องไม่มีอยู่จริง เนื้อหาเหมาะสำหรับผู้มีอายุ 18 ปีขึ้นไป เนื่องจากมีฉากบรรยายกิจกรรมทางเพศของคู่แต่งงานสามีภรรยา หากผิดพลาดประการใด ผู้เขียนต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้

(สำหรับคนที่ไม่ชอบแนว NC กรุณากดปิดไป หรือข้ามไปสนับสนุนนักเขียนท่านอื่น ๆ แทน)

ตัวอย่างนิยาย

มิรันตีสะดุ้งตกใจที่จู่ ๆ ธันวาก็โผล่มาข้างหลังเธอ ปกติเขากับเธอจะไม่ทานอาหารร่วมกัน ไม่ว่าจะมื้อไหน ยกเว้นวันที่ต้องไปกินข้าวที่บ้านเธอหรือบ้านเขาเท่านั้น

“เรื่องของฉัน” มิรันตีหายตกใจก็ตอบออกไป มองอย่างระแวงกับพฤติกรรมชายหนุ่มร่วมบ้าน

“ไหนบอกตัวเองเป็นคนมีมารยาท ปล่อยให้คนอื่นรอกินข้าวเนี่ยนะ” ธันวาบ่นให้

“ใครรอ ปกติฉันก็กินคนเดียว” 

“ฉันนี่แหละ รอเธออยู่”

“แล้วจะมารอทำไม ท้องไม่ได้ติดกันซักหน่อย ปกติก็ไม่ได้กินด้วยกันอยู่แล้ว” มิรันตีกรอกตาใส่ 

“แน่ใจนะว่าท้องไม่ได้ติดกัน ให้พูดอีกที” ธันวาขยับเข้ามาประชิดตัวมิรันตี ก้มมากระซิบข้างหนูเธอ ทำเอามิรันตีขนลุกเกรียว รีบผลักชายหนุ่มออก

“ไอ้..” กำลังจะด่าออกไป แต่ถูกชายหนุ่มใช้สายตามองอย่างคาดโทษ มิรันตีจึงเก็บคำพูด เดินไปนั่งเก้าอี้ตัวประจำ เรียกหาพี่กิ่งมาตักข้าวให้เหมือนทุกวัน

“ไม่ต้องเรียก ฉันให้ป้าแมวกับพี่กิ่งเขาไปพักผ่อนแล้ว เธอเป็นคนมีมารยาทไม่ใช่เหรอ หัดเกรงใจคนอื่นบ้าง จะเรียกใช้อะไรได้ทั้งวี่ทั้งวัน คนเขาก็ต้องไปพักผ่อน” ชายหนุ่มเดินไปตักข้าวใส่จานสองจานแล้วเดินมานั่งที่โต๊ะด้วย จัดการวางข้าวจานนึงหน้ามิรันตี

“คุณจะทำอะไร” มิรันตีถาม ต้องอดทนเรื่องที่เขาค่อนขอดเธอและยังต้องมาสงสัยเมื่อชายหนุ่มถือจานข้าวมานั่งตรงข้าม

“สมองเธอไม่ดีเหรอ ถือจานข้าวมาก็ต้องกินข้าวสิ จะให้รดน้ำต้นไม้หรือไง” ชายหนุ่มตอบแบบกวนกลับไป 

“คุณนี่มัน” มิรันตีจะลุกหนี ไม่อยากกินข้าวกับเขา แถมคำพูดคำจาก็กวนประสาทเป็นที่สุด ใครจะไปทนได้

“เธอจะนั่งกินดี ๆ หรือให้ฉันจับป้อน แต่บอกไว้ก่อนนะ การป้อนข้าวของฉันมันอาจจะหวาดเสียวสักหน่อยสำหรับเธอ” ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ ๆ ใช้สายตามองเพื่อให้มิรันตีกลับมานั่งที่ของตัวเอง

มิรันตีกัดริมฝีปากอยากจะกรี๊ดใส่แต่ต้องอดทน เลยจะเดินออกไปจากตรงนี้ แต่ธันวาลุกมาซ้อนอุ้มตัวเธอขึ้น จับมิรันตีนั่งมานั่งที่โต๊ะทานข้าว แต่ไม่ใช่เก้าอี้ของเธอ แต่เป็นบนตักของเขา

“คุณทำอะไรเนี่ย” มิรันตีดิ้น แต่ถูกแขนแกร่งรัดกอดเอาไว้

“เอาสิ ดิ้นเลย เธอยิ่งดิ้นฉันก็จะยิ่งกอด ถ้าเธอด่าฉันจะจูบ เอาไง จะกินข้าวดี ๆ ไหม”